Federica Mogherini, wysoki przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz wiceprzewodnicząca Komisji, powiedziała: „Bezpieczeństwo, zrównoważony rozwój i dobrobyt Arktyki będą korzystne dla 4 milionów jej mieszkańców, Unii Europejskiej i całego świata. Jest to region o ogromnym znaczeniu środowiskowym, społecznym i gospodarczym dla nas wszystkich. Działania dziś podjęte podkreślają nasze zaangażowanie na rzecz tego regionu, jego państw i narodów. Świadczą też o tym, że chcemy, aby region ten pozostał przykładem konstruktywnej współpracy międzynarodowej. Ponieważ Arktyka ma również kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa regionalnego i światowego oraz stanowi strategiczny element unijnej polityki zagranicznej”.
Karmenu Vella, komisarz UE do spraw środowiska, gospodarki morskiej i rybołówstwa, stwierdził: „Mamy wpływ na Arktykę, a Arktyka ma wpływ na nas. Typy pogody na świecie, nasze oceany, ekosystemy i lokalna różnorodność biologiczna – Arktyka oddziałuje na wszystkie te elementy. Choć rozwój działalności ludzkiej jest nieunikniony, to do nas należy zadbanie, aby przebiegał on w sposób zrównoważony. Musimy to zrobić przy pełnym poszanowaniu dla źródeł utrzymania mieszkańców tego regionu i chroniąc jego najcenniejszy zasób: środowisko naturalne.”
Wspólny komunikat uwzględnia istniejące prawodawstwo UE, w tym zobowiązanie do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, jak również obecne i przyszłe unijne działania i projekty. Opiera się on także na dotyczących Arktyki strategiach politycznych państw członkowskich UE i uzupełnia je[1]. Proponowane działania będą teraz omawiane z państwami członkowskimi UE w Radzie i Parlamencie Europejskim.
Kontekst
W 2014 r. Rada i Parlament Europejski zwróciły się do Komisji i Wysokiego Przedstawiciela z wnioskiem o opracowanie spójniejszych ram działania i programów finansowania UE w Arktyce. Nowa, zintegrowana polityka UE dotycząca Arktyki stanowi odpowiedź na ten wniosek i ma na celu dalsze wzmocnienie pozycji UE w Arktyce. Opiera się na szeregu istniejących działań i decyzji UE, które – po ogłoszeniu w 2008 r. komunikatu w sprawie polityki oraz w 2012 r. aktualizacji i przeglądu działań – już teraz mają wpływ na ten region.
Arktyka obejmuje środkową część Oceanu Arktycznego, morza regionalne takie jak Morze Barentsa, Karskie i Czukockie, a także terytoria Danii, Finlandii, Islandii, Kanady, Norwegii, Rosji, Stanów Zjednoczonych oraz Szwecji. Trzy państwa członkowskie UE są zatem również państwami arktycznymi, natomiast Islandia i Norwegia są członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
W ostatnich latach rola Arktyki w odniesieniu do zmiany klimatu nabrała większego znaczenia i ma dalekosiężne konsekwencje, jako że region ten pełni funkcję regulatora klimatu na Ziemi, w tym typów pogody w Europie. Od kilku dziesięcioleci ocieplenie Arktyki postępuje niemal dwa razy szybciej niż średnia światowa. Naukowcy wskazali, że Arktyka przyczynia się także do zmian klimatu, ze względu na stopniowe uwalnianie metanu, które towarzyszy ociepleniu regionu. Z kolei zmiany klimatu w Arktyce napędzają wzrost działalności gospodarczej w regionie. W celu ułatwienia współpracy międzynarodowej w sprawie wspólnego zarządzania regionem Arktyki utworzono szereg instytucji i forów międzynarodowych.
Zobacz także: Paliwa podrożeją w II kwartale 2016 r.
Zobacz także: Saudowie zwiększają wydobycie ropy naftowej