Które europejskie porty przyjęły najwięcej rosyjskich surowców w pierwsze 100 dni wojny?

W miarę jak inwazja na Ukrainę postępuje, kraje europejskie starają się znaleźć alternatywę dla rosyjskich paliw kopalnych. Komisja Europejska podaje, że ok. 90% rosyjskiej sprzedaży ropy do UE zostanie wstrzymane do końca roku, a import rosyjskiego gazu gwałtownie spadł w wielu krajach. Mimo to w ciągu pierwszych 100 dni inwazji Rosja uzyskała 93 mld euro przychodu z eksportu paliw kopalnych.

Podczas gdy większość paliw kopalnych przemieszcza się przez Europę rurociągami, o czym szczegółowo pisze Nick Routley z Visual Capitalist , nadal istnieje wiele transportów morskich pomiędzy portami. Centrum Badań nad Energią i Czystym Powietrzem (CREA) opracowała dane na temat tego, które porty przyjęły najwięcej rosyjskich surowców w pierwsze 100 dni wojny na Ukrainie.  

Rosyjski węgiel

W tej kategorii CREA zidentyfikowała 25 "terminali eksportowych węgla" w rosyjskich portach. Są to konkretne lokalizacje portowe związane z załadunkiem węgla, więc gdy statek przyjmuje ładunek w jednym z tych miejsc, zakłada się, że jest to transport węgla.

Unia Europejska zaproponowała wprowadzenie zakazu przewozu rosyjskiego węgla, który ma wejść w życie w sierpniu. Z danych CREA wynika, że najwięcej rosyjskiego węgla drogą morską trafia do holenderskego portu w Maasvalakte oraz niemieckiego Hamburga. Trzeba dodać, że do tego pierwszego trafiło dwukrotnie więcej (1,57 mln ton) niż do drugiego.

Ropa

Znaczna część rosyjskiej ropy naftowej transportowanej drogą morską trafiła do Holandii i Włoch, ale ropa naftowa była również wysyłana tak daleko, jak do Indii i Korei Południowej.

Indie stały się znaczącym importerem rosyjskiej ropy , kupując 18% jej eksportu (wcześniej zaledwie 1%). Patrząc z szerszej perspektywy, Indie i Chiny odpowiadają obecnie za około połowę eksportu rosyjskiej ropy morskiej.

Należy zauważyć, że w transport ropy zaangażowanych było wiele firm, a niektóre z nich z czasem zmniejszyły swoją aktywność handlową z Rosją. Jednak nawet w sytuacji, gdy transporty zaczynają się odsuwać od Europy, większość przewozów nadal realizowana jest przez europejskie tankowce.

Mimo wszystko, w pierwszych 100 dniach wojny liderami pozostają porty europejskie -belgijska Antwerpia przyjęła 1,55 mln ton ropy, tuż za nią znalazł się Rotterdam z 1,37 mln ton, następnie łotewski Ventspils z 0,77 mln ton i Hamburg z 0,76 mln ton. Kolejne miejsca zajmują porty z Estonii, Holandii, Rumunii, Grecji, Turcji i Wielkiej Brytanii.  

LNG

W przeciwieństwie do gazu, który płynie wieloma trasami rurociągów biegnących przez Europę, skroplony gaz ziemny (LNG) jest schładzany do postaci ciekłej w celu ułatwienia i zapewnienia bezpieczeństwa transportu morskiego.

Terminal Fluxys we Francji i Zeebrugge w Belgii wyróżniają się jako główne miejsca przeznaczenia rosyjskich dostaw LNG. Podium zamyka również francuska, słynna z wydarzeń z II wojny światowej, Dunkierka.

Wysyłki produktów naftowych z Rosji

Miejscem przeznaczenia wielu z produktów naftowych z Rosji były ogromne porty w Rotterdamie i Antwerpii, w których znajdują się główne rafinerie. Niektóre ładunki trafiały również do portów w basenie Morza Śródziemnego. Wszystkie najważniejsze porty w tej kategorii znajdowały się w pobliżu Europy.