Gaz
Skąd LNG trafia do Polski? [ANALIZA]
Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo wydało oświadczenie woli zakończenia kontraktu jamalskiego na import gazu z Rosji. Zrodziło to wiele pytań, między innymi o to, skąd gaz będzie trafiał do Polski. W dużej mierze odbywać się to będzie z wykorzystaniem terminalu LNG w Świnoujściu. Postanowiliśmy przyjrzeć się portfelowi LNG PGNiG.
Terminal LNG im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Świnoujściu ma możliwości regazyfikacyjne rzędu 5 mld metrów sześciennych rocznie. Rząd planuje rozbudowę gazoportu do poziomu 7,5 mld metrów sześciennych. Inwestycja taka miałaby zostać ukończona w 2021 roku. Obecnie możliwości terminala wykorzystywane są w ok. 60%. Poniżej znajduje się lista kontraktów, które mają zagwarantować dostawy LNG do Polski:
Pierwszy kontrakt katarski
Podpisana w czerwcu 2009 roku umowa była zwieńczeniem trwających kilkanaście miesięcy negocjacji. Kontrakt został zawarty na okres 20 lat (2014-2034). Na jego mocy do terminalu gazowego w Świnoujściu dostarczany jest milion ton LNG rocznie (po zregazyfikowaniu daje to ok. 1,35 mld metrów sześciennych gazu). Wartość umowy z Qatargas to mniej więcej 11 miliardów dolarów.
Drugi kontrakt katarski
Drugi kontrakt z Qatargas został zawarty w marcu 2017 roku. W jej wyniku wolumen dostaw LNG do terminalu w Świnoujściu wzrósł dwukrotnie (do poziomu 2 mln ton rocznie). W latach 2018-2020 dostarczane ma zostać 2,17 mln ton skroplonego gazu (ok. 2,9 mld metrów sześciennych po regazyfikacji). Kontrakt został zawarty na lata 2018-2034. Wartość umowy oszacowano na 10 mld dolarów.
Umowa średnioterminowa z Centrica LNG Company Ltd.
W listopadzie 2017 roku PGNiG zawarło umowę średnioterminową z firmą Centrica. Kontrakt opiewa na 9 dostaw LNG, które mają być zrealizowane w ciągu 5 lat od roku 2018. Gaz pochodzić ma z terminala Sabine Pass w Luizjanie.
Umowy z Port Arthur LNG
PGNiG podpisało w 2018 roku z Port Arthur LNG z Grupy Sempra umowę długoterminową na zakup 2 mln ton LNG rocznie (ok. 2,7 mld m³ po regazyfikacji) w formule FOB (Free-on-Board). Planowo odbiór ładunków rozpocznie się w 2023 roku, kiedy terminal rozpocznie pracę.
Umowy z Venture Global Calcasieu Pass oraz Venture Global Plaquemines LNG
W październiku 2018 roku Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo podpisało dwie wiążące umowy długoterminowe na dostawy gazu skroplonego LNG z amerykańskimi firmami Venture Global Calcasieu Pass, LLC oraz Venture Global Plaquemines LNG, LLC. Początkowo każda z umów zakładała zakup przez PGNiG po około 1 mln ton LNG (tj. około 1,35 mld m3 gazu ziemnego po regazyfikacji) rocznie przez 20 lat. 12 czerwca 2019 roku ogłoszono, że postanowiono zwiększyć wolumeny dostaw z terminalu Plaquemines z 1 mln ton LNG do 2,5 mln ton. Łącznie z obu terminali do Polski trafiać ma 3,5 mln ton LNG, czyli ok. 4,73 mld m sześc. po regazyfikacji.
Umowa z Cheniere
Kolejną długoterminową umowę z amerykańską spółkę - Cheniere Marketing International LLP -podpisano 8 listopada 2018 roku. Pierwsze dostawy ruszyły już w roku kolejnym. W latach 2019-2022 łączny wolumen dostaw wyniesie ok. 0,52 mln ton LNG, czyli ok. 0,7 mld m3 gazu po regazyfikacji. Natomiast w latach 2023-2042 łączny wolumen importu osiągnie ok. 29 mln ton (ok. 39 mld m³ po regazyfikacji) – co oznacza, że od 2023 r. PGNiG każdego roku zakupi ok. 1,45 mln ton LNG (ok. 1,95 mld m3 gazu po regazyfikacji) - informuje PGNiG.
Umowy spotowe
Do terminala w Świnoujściu trafiał też gaz kupiony w ramach tzw. kontraktów spot. Są to umowy na małe wolumeny dostaw, zawierane błyskawicznie na tzw. rynku spot. Dzięki temu możliwe jest dokonanie błyskawicznego zakupu nawet jednego transportu LNG, gdy występuje taka konieczność. Dotychczas gaz docierający do Polski z rynku spot przezochodził z USA i Norwegii. Zawieranie kontraktów spotowych ułatwia biuro tradingowe PGNiG, które działa w Londynie od lutego 2017 r.
Jakub Wiech, Maciej Zaniewicz