OZE
Izraelskie Energiewende, czyli po co OZE Izraelowi
![Fot.: Instytut Polityki Energetycznej im. I. Łukasiewicza](https://cdn.defence24.pl/2018/05/08/800x450px/ELiQ1IUisLtY1uZU4NA6krXiSzB8tKW5hHQeZQqj.mv9n.jpg)
Izrael wchodzi na drogę transformacji energetycznej, mimo że nie potrzebuje odnawialnych źródeł energii dzięki własnym, wystarczającym konwencjonalnym zasobom energetycznym. Co skłoniło Izrael do tego kroku? Na to i inne pytania z tym związane próbowali odpowiedzieć uczestnicy III Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Bezpieczeństwo energetyczne – filary i perspektywa rozwoju” w Rzeszowie. Organizatorami dwudniowej konferencji byli: Instytut Polityki Energetycznej im. I. Łukasiewicza oraz Katedra Ekonomii Wydziału Zarządzania Politechniki Rzeszowskiej im. I. Łukasiewicza.
Światowy lider innowacyjności
Dr hab. Joanna Dyduch z Uniwersytetu Wrocławskiego mówiła o wysokim poziomie innowacyjności, jakie charakteryzuje państwo Izrael. Udział OZE w miksie energetycznym tego państwa wynosi 2%, ale nie potrzebuje ono źródeł odnawialnych, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo energetyczne, z uwagi na własne bogate zasoby gazu ziemnego.
Jak zauważył dr Jarosław Jarząbek z Uniwersytetu Wrocławskiego, Izrael z importera gazu ziemnego staje się powoli jego eksporterem. W przeszłości państwo miało bowiem utrudniony dostęp do bogatych złóż energetycznych w regionie ze względu na sytuację polityczną i musiało polegać na sprowadzaniu surowców energetycznych z odległych części świata.
Strategiczna formuła gazu ziemnego
Duże znaczenie w rozwoju wydobycia gazu ziemnego w Izraelu odegrały Stany Zjednoczone, które wsparły swoim doświadczeniem i technologiami mniej doświadczony w tej dziedzinie Izrael. Jak zauważył dr Marcin Tarnawski z Uniwersytetu Jagiellońskiego, współpraca ma wymiar obopólnych korzyści, bowiem Izrael posiada cenne doświadczenie i interesujące technologie do pozyskiwania wody z racji warunków klimatycznych i sporów z sąsiadami. Izrael odzyskuje z recyclingu 90% wody, podczas gdy „w Stanach Zjednoczonych jest to mniej niż 1%”, zauważył dr Tarnawski.
Gaz ziemny odgrywa dużą rolę w polityce Izraela z uwagi na strategiczne cele geopolityczne, zdaniem dr Mariusza Ruszela z Politechniki Rzeszowskiej. Do celów tych należy, po pierwsze, zwiększenie pozycji Izraela na arenie międzynarodowej. Po drugie, wykorzystanie problematyki energetycznej jako instrumentu kształtowania stosunków politycznych zarówno ze Stanami Zjednoczonymi i z Turcją, jak i również z innymi aktorami w tym regionie. Po trzecie, zwiększenie samowystarczalności energetycznej Izraela i zachowanie pewnej niezależności politycznej. Po czwarte, postawienie na eksport gazu i tworzenie zależności innych aktorów sceny międzynarodowej od izraelskiego gazu.
OZE przyszłością technologiczną
Podjęta przez izraelski rząd decyzja o rozpoczęciu transformacji sektora energetycznego ma na celu przeniesienie ciężaru produkcji energii na OZE i właśnie gaz, którego Izrael ma pod dostatkiem. „Polityka energetyczna Izraela do 2030 r. ma przejść transformację energetyczną, czyli odejście od węgla, który na dzień dzisiejszy stanowi on około 30%”, powiedziała dr hab. Joanna Dyduch z Uniwersytetu Wrocławskiego.
Skąd zatem zainteresowanie Izraela transformacją energetyczną? Odpowiedzią na to pytanie są nowe technologie i potencjał innowacyjny, które są silnie sprzężone z sektorem OZE.
Izrael znajduje się wprawdzie w gronie światowych liderów innowacyjności, zajmuje bowiem trzecie miejsce pod względem innowacyjności na świecie i pierwsze miejsce pod względem liczby i poziomu wykształconych ludzi. „Izrael jest w czołówce, jeżeli chodzi o naukowców. 17 osób na 1000 mieszkańców to są osoby związane z nauką”, powiedziała dr hab. Dyduch. Towarzyszą temu bardzo wysokie wydatki na rozwój.
Jednak Izrael położył punkt ciężkości nie w tym obszarze sektora energetycznego, w którym obecnie potencjał innowacyjności jest największy i najbardziej perspektywiczny. Aby zatem nie pozostać z tyłu i wzmacniać swoją międzynarodową pozycję gospodarczą, Izrael zdecydował się na większe zaangażowanie w nową gałąź sektora energetycznego i realizację polityki „Energiewende”, czyli dekarbonizacji sektora energetycznego i przejścia na odnawialne źródła energii.
Anna Kucharska - Ekspert Instytutu Polityki Energetycznej im. I. Łukasiewicza